وراثت ایرانیان خارج از کشور
قانون‌گذار جمهوری اسلامی ایران در مواد ۵، ۶ و ۷ قانون مدنی، چنین تصریح کرده است که اتباع ایران در هر کجای دنیا که زندگی کنند، از حیث احوال شخصیه و ارث، مشمول قانون ایران هستند. همچنین اتباع خارجی مقیم ایران در حدود و معاهدات و به شرط رفتار متقابل، در مسائل مربوط به احوال شخصیه، تابع قانون کشور متبوع خود هستند.
حال ممکن است برایتان سوال به وجود بیاید که احوال شخصیه چیست؟
احوال شخصیه به مجموعه صفات انسان گفته می‌شود. همچنین به اعتبار آن‌ها یک شخص در اجتماع دارای حق و حقوق می‌شود. در این صورت این شخص می تواند آن را اعمال و اجرا کند. طبق مستفاد از مواد قانونی مرتبط اموری از قبیل، نکاح، طلاق، ارث، وصیت، اهلیت و فرزندخواندگی به عنوان مصادیق «احوال شخصیه» تعیین شده‌اند.
در نتیجه قوانین ایران در باب احوال شخصیه، از جمله ارث، در مورد تمامی اتباع ایران، ولو اینکه مقیم در خارج باشند، قابل اجرا خواهد بود.
پس اگر یک ایرانی در خارج از کشور زندگی و فوت کرده است نمی توان گفت قانون کشوری که در آن اقامت داشته است بر امور مربوط به ارث او حاکم است.
نتیجه گیری
از آنجا که مسائل مربوط به ارث از قانون ایران تبعیت می نماید، در صورتی که تبعه ی ایرانی در خارج از کشور فوت کند وراث او نیازمند شناخت قواعد حاکم بر ارث می باشند. این امر مستلزم اشراف کامل فرد به قوانین داخلی است. در این شرایط لزوم داشتن یک وکیل دادگستری که دارایی موجود متوفی در ایران را تحت نظارت و اداره خود درآورد بیش از پیش محسوس است. اهمیت این موضوع باعث شده است که بسیاری از عزیزان هم وطن که در خارج از کشور اقامت دارند جهت اداره و تسلط بر اموالشان پیش از فوت احساس نیاز به حضور وکیل دادگستری کنند.
