تعریف حق اشتغال زوجه
حق اشتغال زوجه به معنی اشتغال زوجه در خارج از منزل به هر نوع شکلی اعم از پاره وقت یا نیمه وقت، قراردادیاستخدامی به طوری که دارای درآمدمعینی باشد و لازم باشد تا ساعاتی را خارج از منزل سپری نماید.
اشتغال زنان
همچنین، باید به سیاست های اشتغال زنان در جمهوری اسلامی ایران، مصوب ۱۳۷۱ شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز اشاره شود.در این تصویب‌نامه،مقررات نسبتاً مناسبی در خصوص اشتغال زنان پیش بینی شده است.
در ماده ۲ این تصویب‌نامه آمده است:اشتغال بانوان در مشاغل فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و اداری از جمله شرایط و لوازم تحقق عدالت اجتماعی و تعالی جامعه استو باید به آن وقع لازم گذاشته شود.
مطابق مفاد این تصویب‌نامه، نه تنها اشتغال، حق زنان است، بلکه لازمه تحقق «عدالت اجتماعی»و «تعالی جامعه» می‌باشد. نتیجه اینکه اصل اشتغال زنان هم در احکام اسلامی و هم در قوانین ملی ایران- از جمله قانون اساسی و سایر قوانین عادی – ذکر شده است. و در رابطه با آن هیچ شکی باقی نمی ماند.
به طور کلی اشتغال زن نه تنها منافاتی با احکام اسلامی و قانون اساسی ندارد بلکه به صراحت مشروعیت فقهی و قانونی آن پذیرفته شده است .
چرا که عدالت اجتماعی اقتضا می کند که با توجه به مصالح و مقتضیات روز زمانه امروزه اشتغال زوجه پذیرفتهو به رسمیت شناخته شود.
بنابراین،زن حق اشتغال دارد و به نظر می رسد که با توجه به ابهام مقنن در رابطه با مخالفت اشتغالزوجه با مصالح و حیثیت خانوادگی یا خود یا زوج و از آنجایی که اصل بر مشروعیت فقهی و قانونی زوجه است و منع اشتغال وی توسط زوجنیاز به دلیل دارد و این دلیل مبنی بر منع به طور صریح ذکر نشده و قانون درخصوص تعریف آن ابهام دارد.
باید تفسیر مضیق کرد و گفت که زنحق اشتغال دارد و زوج حق ندارد که وی را از اشتغال منع کند. تنها در صورت نارضایتی زوج و اثبات وضعیت و موقعیت خانوادة خود و سپس،احرازعدم تناسب شغل زوجه خود با مصالح خانوادگی با استفاده از اماره های قضائی و ظواهر موجود،تنها ضمانت اجرا این است که زن ناشزه محسوب می شود.
عقد مانند یک قرارداد است
این روزها بسیاری از زنان به نکات شروط ضمن عقد پی برده‌اند و می‌دانند چه معنایی دارد و تا چه اندازه می‌تواند وسعت و قدرت داشته باشد. عقد هم یک قرارداد است و در این قرارداد می‌توان تمام شروطی را که مخالفتی با قانون نداشته باشد، در آن گذاشت.
در مورد ازدواج احصا شده است که مثلا شرط حضانت، سفر، شغل و موارد دیگری را می‌توان ذکر کرد. در شرط شغل خانم می‌تواند انتخاب بکند که شغلی را برای خود برگزیند و در آن مشغول به کار شود و شوهر هم مخالفتی با آن نکند.
اگر مرد در این ازدواج با این موضوع موافقت کرد باید شغل همسرش را بپذیرد. نکته‌ای که در این‌جا به وجود می‌آید این است که طبق قانون باید شغلی باشد که با مصالح خانوادگی منافات نداشته باشد.
به‌عنوان مثال اگر مردی در وضع شغلی یا خانوادگی‌ای است که در جامعه شناخته‌شده است و همسر وی کاری منافی شغل و شخصیت همسر و خانواده داشته باشد. مرد می‌تواند به این موضوع اعتراض و زن را از آن شغل منع کند. حال می‌تواند این شغل منافی اخلاق یا ارزش‌های اجتماعی یا شخصیت خانوادگی باشد.
اما اگر زن شغلی را برگزیند که منافاتی با اخلاق و اجتماع نداشته باشد، شوهر نباید با آن مخالفت کند. نکته خوب این است که زنان امروزه به این موضوعات توجه دارند و در هنگام عقد بر آن تاکید دارند.
