فسخ نکاح با برهم زدن ازدواج اتفاق می‌افتد. به عبارت دیگر در برخی موارد در صورتیکه هر یک از طرفین به واسطه ازدواج دچار ضرر و زیان فاحش شده باشد، می‌تواند تحت شرایطی با فسخ نکاح از قرارداد نکاح رها شود. البته لازم به ذکر است که این امر به سادگی امکان‌پذیر نیست و باید شرایطی محقق شده باشد. برای مثال عیوبی در یکی از طرفین وجود داشته باشد که به طرف مقابل امکان فسخ نکاح را بدهد. موارد فسخ به طور صریح در قانون توسط مقنن مشخص شده است. در ادامه با تفاوت فسخ نکاح با طلاق و عیوبی که موجب ایجاد حق فسخ می‌شود آشنا خواهیم شد.
- بعد از فسخ نکاح، زوجه باید همانند طلاق عده نگه دارد.
- حق فسخ قابل اسقاط است و فرد می‌تواند از حق خود صرف نظر نکند.
- حق فسخ نکاج به وراث منتقل نمی‌شود.
- خیار فسخ فوری است و اگر فورا بعد از اطلاع از آن استفاده نشود این اختیار از بین می‌رود. مدت زمان مذکور بر طبق عرف تعیین می‌شود.
- فسخ عقد نکاح به رضایت طرف مقابل نیاز ندارد و یک‌طرفه قابل اجرا است.
- فرد صاحب حق فسخ باید بالغ، عاقل و رشید باشد.
- اجرای فسخ به تشریفات نیاز ندارد اما باید در دفاتر ازدواج و طلاق ثبت شود.
- مهریه در فسخ نکاح به نزدیکی زوجین وابسته است.
- فسخ نکاح به علت جنون در حالتی امکان‌پذیر است که یکی از طرفین از جنون دیگری در هنگام ازدواج اطلاع نداشته باشد و اگر مطلع بوده باشد امکان فسخ نخواهد داشت.
- زن در صورتیکه مرد پس از ازدواج دچار جنون شود حق فسخ خواهد داشت اما اگر زوجه بعد از نکاح دچار جنون شود مرد حق فسخ نکاح را نخواهد داشت.
- جذام
- قرن : وجود استخوانی در فرج که مانع جماع باشد.
- برص : یک نوع بیماری پوستی
- افضاء : یکی شدن مجرای بول و حیض
- نابینایی دو چشم
- زمین‌گیری
- عنن: ناتوانی مرد در نعوظ
- خصاء :عارضه مربوط به اخته شدن مرد
- مقطوع بودن آلت تناسلی مرد
