طلاق
طلاق از نظر لغوی به معنای رها کردن و آزاد کردن است. اما از نظر حقوقی به معنای انحلال ازدواج دائم با شرایط خاص از جانب مرد یا نماینده قانونی او است. از این‌رو این نوع جدایی تنها مخصوص ازدواج دائم است.
طلاق امروزه به عنوان ابزاری برای جدایی میان زن و مرد و خاتمه روابط زناشویی آنان شناخته می شود. که به موجب آن حقوق و تکالیفی که به موجب زوجیت بر عهده آنان قرار گرفته را از بین می برد.
طلاق به معنی پایان قانونی ازدواج و جدا شدن همسران از یکدیگر است. و در پی آن حقوق و تکالیف متقابلی که بین زوجین در هنگام ازدواج وجود داشته از میان می‌رود.
طلاق معمولا وقتی اتفاق می‌افتد که استحکام رابطه زناشویی از بین می‌رود. و میان زوجین ناسازگاری و تنش وجود دارد.
طلاق اجتماعی، تغییرات در دوستی‌ها و سایر روابط اجتماعی است که مرد یا زن طلاق گرفته با آن‌ها سر و کار دارد.
طلاق روانی، به معنای قطع پیوندهای وابستگی عاطفی فرد به همسرش و به تنها زیستن است.
طلاق در اسلام منفورترین حلال نامیده شده است.
برای رسمیت طلاق خواندن صیغه طلاق در حضور دو مرد شاهد لازم است.
سه شیوه برای وقوع طلاق در قوانین ایران به پیروی از فقه امامیه
روش اول
خواست مرد است، در ماده۱۱۳۳ قانون مدنی ایران آمده‌است که : «مرد هر وقت که بخواهد می‌تواند زن خود را طلاق دهد».
روش دوم
تقاضای طلاق توسط زن از دادگاه.
روش سوم
طلاق توافقی زن و شوهر که به طلاق خلع و مبارات معروف است. و نوع خاصی از طلاق با شرایط خاص خود محسوب می‌شود.
زن نیز در دو حالت می‌تواند از دادگاه تقاضای طلاق کند. اول اینکه در زمان ازدواج یا پس از آن، از شوهر وکالت برای طلاق گرفته باشد.
اعطای چنین وکالتی به عنوان یک شرط ضمن عقد ازدواج رایج است. و در این حالت زن به نیابت و نمایندگی از شوهر طلاق را اجرا می‌کند.
دوم اینکه یکی از شرایط مقرر در قانون مدنی برای درخواست طلاق زن وجود داشته باشد. این شرایط به‌طور کلی به سه دسته تقسیم می‌شوند. اول خودداری یا عجز شوهر از دادن نفقه. دوم عسر و حرج که به معنی دشواری غیرقابل تحمل زندگی مشترک است. و سوم نیز مفقودالاثر شدن شوهر برای بیش از چهار سال.
عسر و حرج شامل: ابتلای شوهر به بیماری‌های مسری صعب‌العلاج. ضرب و شتم یا سوء معاشرت مستمر. محکومیت به حبس ۵ سال یا بیشتر. ترک زندگی خانوادگی. اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی می‌شود.
