مواردی که برای زن حق فسخ ایجاد می کند:

عیوب ذیل در مرد موجب حق فسخ برای زن خواهد شد:طبق این ماده اگر مرد بعد از ازدواج دچار عیوب زیر در رابطه زناشویی خود شود، حق فسخ برای زن به وجود می‌آید.۱- خضاء: به معنای کشیدن بیضه های مرد یا کوبیدن آنها است و این عمل، مرد قادر به انزال نیست.۲- عنن به شرطی این که ولو یکبار عمل زناشویی را انجام نداده باشد.به معنای از بین رفتن میل و توانایی آمیزش جنسی است.۳- مقطوع بودن آلت تناسلی به اندازه ای که قادر به عمل زناشویی نباشد.اگر زن قبل از عقد به این عیوب آگاه باشد و با علم به این موارد ازدواج کند، حق فسخ برای او از بین می رود.

مواردی که برای مرد حق فسخ ایجاد می کند:

عیوب ذیل در زن موجب حق فسخ برای مرد خواهد بود:۱- قرن: استخوانی در فرج که مانع روابط زناشویی می گردد.۲- جذام: بیماری عفونی و مسری با زخم های شدید است که در اثر آن اعضا خشک و گوشت بدن می ریزد.۳- برص: نوعی بیماری پوستی که بر اثر آن لک های معمولا بزرگ سفید یا سیاه در بدن پدید می آید.۴- افضاء: یکی شدن مجرای بول و حیض را می گویند.۵- زمین گیری۶- نابینایی از هر دو چشم

 

جنون 

جنون هر یک از زوجین به شرط استقرار اعم از اینکه مستمر یا ادواری باشد برای طرف مقابل موجب حق فسخ است.(مطابق ماده ۱۱۲۱ قانون مدنی)جنون به دو صورت است.۱- جنون دائمی  ۲- جنون ادواریجنون دائمی: به معنای آن است که فرد به صورت همیشگی دچار حالت جنون است.جنون ادواری: جنونی است که مستمر نیست و متناوب است. مثلاً ۶ ماه جنون دارد، ۶ ماه سالم است.در هر دو صورت برای طرف مقابل امکان فسخ به وجود می آید.

تدلیس:

تدلیس در لغت به معنی فریب دادن، پنهان کردن و تاریک ساختن است.در اصطلاح حقوقی تدلیس به معنای عملیاتی که موجب فریب طرف معامله شود.به عبارت دیگر تدلیس عبارت است از پوشاندن عیبی در مال یا یک صفت یا امتیازی غیر واقعی درمال.در عقد نکاح چنانچه شخصی عمداً خود را واجد کمالاتی از قبیل تحصیل عالیه، تمکن مالی، عنوان شغلی مهم و… معرفی کند، طرف مقابل در صورت آگاهی بعد از نکاح می تواند عقد را فسخ کند.آنچه در تدلیس مهم است، وجود سوء نیت و قصد فریب طرف مقابل است.

شرط صفت:آخرین موردی که به یکی از طرفین عقد حق فسخ عقد را می‌دهد، تخلف از شرط صفت است. شرط صفت یعنی اینکه صفت خاصی در شخص شرط شده باشد، ولی بعد از عقد معلوم شود که فرد فاقد آن وصف بوده است. صفت شرط شده باید دارای نفع و فایده‌ای عقلایی و مشروع باشد. باید صفتی باشد که موجب ترغیب فرد شود. یعنی فرد با اتکا به این صفت، با شخص ازدواج کند؛ این می‌تواند اوصاف ظاهری، و یا درباره‌ شخصیت مادی و معنوی فرد باشد.